Op omroep Flevoland werd op 9 januari jl. een leuk informatief interview uitgezonden met marathonrijder Tonny van Vliet. Tonny werd 6e in de 3e wedstrijd om de Flevobokaal die op Flevonice in Biddinghuizen werd gehouden.
Op 20 januari jl. verscheen er een mooi verslag op Marathonschaatsenamsterdam van Hayo van der Werf. Het ging over de wedstrijd voor Masters in Hoorn in het kader van het 6-banentoernooi. In dit verslag speelt ook Tonny weer een voorname rol. Hij werd uiteindelijk 2e.
Hieronder het verslag integraal overgenomen:
Hyena’s op het IJs
Hyena’s op het IJs, zo heet de documentaire van Barbara Barend over de Nederlandse Shorttrack ploeg die afgelopen vrijdag in primaire ging op de website van KPN. Het is een uitspraak van Jeroen Otter, de trainer.
Als je de documentaire ziet dan blijkt het allemaal wat minder bloeddorstig dan het lijkt, maar maar Otter bedoelde dat de competitie niet slaapt en toeslaat op onverwachte momenten.
Dit houdt natuurlijk automatisch in dat zijn ploeg de sterkste en slimste hyena’s van het pact moeten zijn. (link onderaan)
De vergelijking met marathonschaatsen is gemakkelijk te maken.
In de laatste ronde, bij het afsprinten van het peloton, hadden twee hyena’s mot met elkaar en steeg er een hevig gegrom op uit de voortrazende meute dat op weg was naar de finishlijn 300 meter verderop.
Wat er gebeurde zijn de lezingen verschillend over maar eerlijk is eerlijk, de scheidsrechter zegt niet voor niets, bijna elke keer voor de wedstrijd: “handjes thuis mannuh”.
De wedstrijd was 64 ronden eerder begonnen met 40 rijders, waarvan er uiteindelijk 25 de finish haalden.
Gem Wender reed in de eerste ronden voor het peloton uit. Sjoerdt Brand, Dennis Bloedjes en Jan Hubert proberen het ook een paar keer, waarna bij rondebord op 55 Arnold Gaassenbeek, Tonny van Vliet en Gem Wender een kopgroepje vormen dat er serieus uit zag. Zowel Arno als Kees Mooijer proberen er bij te komen. Ook Richard Kramer en Cees Hooft proberen het, maar redden het niet en de drie man blijven kop over kop tempo houden. De afstand loopt maar moeizaam op, na 15 ronden is de afstand nog maar 100 meter en geeft Gem het op. Er zijn nog wat aanvallen van wederom Cees Hooft, Sam Meissen en Robert Gaassenbeek en bij het ronde bord op 35 hebben de twee koplopers meer dan 200 meter en zijn uit het zicht van het peloton. Met het rondebord op 29 volgt er wederom een aanval waardoor het peloton op hol slaat en er een ware slachting plaats vind en achterin 6, 7 man de aansluiting dreigen te missen. Deze hergroeperen toch weer en bij ronde bord op 22 is er eindelijk de aansluiting van Tonny en Arnold. Door de demarrage van het peloton rijden er 3 rijders voor het peloton uit, het zijn Arno, plek 3, Robert, plek 4 en Richard Kramer op de 5de plek. Deze drie mannen worden weer “opgeveegd” door het peloton zodat er bij 6 de bel klonk en Arnold en Tonny in de laatste 5 ronden konden bepalen wie de winnaar zou worden. Een ongelijke strijd want Arnold is verreweg de betere sprinter en ik denk ook wel wat jonger dan Tonny??
Tonny toonde zich een sportief verliezer en kwam breed lachend over de finish. De broer van Arnold, Robert, werd eerste van het peloton.
