Op 23 januari alweer de zesde marathonwedstrijd van het seizoen. En ook de laatste wedstrijd voor de Weissensee. Vol vertrouwen vertrek ik om kwart over 7 richting Jaap Edenbaan. Afgelopen week heel veel geschaatst, vooral op natuurijs, en ik voel me sterk. Eerst een uurtje trainen, lekker schaatsen, niet te veel doen, voelt goed. Voor de wedstrijd is er ruim tijd voor koffie in de Skeeve Skaes: de C3 en C2 zijn pas als laatste aan de beurt. Plannen worden gemaakt. Mijn doel voor vandaag: aanvallend rijden.
Vorige wedstrijden was het motto: behoudend rijden en aan het slot in de sprint wat puntjes pakken. Vandaag eens een andere aanpak. Vooraan mee, naam uit de speakers horen, en zien waar het schip strandt.
Eerst is de C3 aan de beurt. Aan het slot valt de groep helemaal uit elkaar. Werner, die veel kopwerk had moeten doen, wordt 10e en is niet blij met zijn 7 punten.
Het C2-team is danig uitgedund. Robert en Rutger (blessures) en Philip (herstellende van griep) starten niet, maar zijn wel komen kijken. Kees en Robbert rijden wel, maar zijn hun griep ook nog niet helemaal te boven. Na de start probeer ik meteen voorin te zitten. Dat lukt goed, te goed, want ik rijd vrij spoedig op kop. Dat was niet de bedoeling. Iets inhouden, maar niemand wil overnemen. Iets later nog wat inhouden en er komen drie, vier mensen voorbij. En nu afwachten tot er een goed moment komt om te versnellen. In ronde 16 spring ik weg. Al snel kan ik een gaatje maken van 100-150 meter, daarbij enorm geholpen door Kees, die de groep zodanig effectief afstopt dat zij een rondje 45 noteren. Daarna wordt er helaas weer vaart gemaakt en het gat blijft gelijk. Alleen is alleen en de vermoeidheid slaat toe. Behoudende gedachtes steken de kop op. Misschien is het toch beter om weer terug te zakken, in plaats van nu helemaal leeg te gaan? Eenmaal weer ingelopen blijken er nog krachten over en kan ik nog een paar keer meespringen. Ook Kees probeert een paar keer te gaan. Maar geen enkel groepje blijft weg.
Drie rondjes voor het einde is de energie op. Bij mij is er niets meer over voor de sprint. Rogier (13e) en Suzanne (11e) weten wel weer punten te pakken. Na alle podiumplaatsen van de afgelopen wedstrijden, moet de (nog niet geheel herstelde) Kees deze keer genoegen nemen met een 9e plaats. Ikzelf eindig achterin. Geen punten, maar toch een leuke wedstrijd!
