Mijn vrienden, zeker mijn fietsvrienden, vinden mij een koukleum. Zij snappen dat niet. Want: “Schaatsen is toch bedoeld om koud te zijn, wat zeik je nou?”. Vandaag is het écht koud. Tijdens de jaarlijkse HCA interclub wedstrijd op onze thuisbaan. De stevige bries zorgt voor een gevoelstemperatuur van ver onder het vriespunt. Dus maar zo laat mogelijk het ijs op om in te rijden dit keer. Dat kan ik natuurlijk helemaal niet, want door de zenuwen ben ik altijd bang dat ik te laat aan de start verschijn. Daarom sta ik ook nu weer (te) vroeg op het ijs. Het ijs is goed. Mooi glad en keihard. De wind is moeilijk in te schatten. Hard, vlagerig en uit allerlei hoeken. Tijdens het inrijden roept Danielle: “Dit is jouw weer Bas!”. Jaja, niets is minder waar. Alhoewel…
Op de 500m moet ik aantreden tegen een rijder van STG Koggeland met een PR van 38 nog wat. Zijn seizoentijd is een 41er, dus we zullen wel zien. De starter roept ons naar de start, klaar, pang……pang. Weer vals. Ik natuurlijk. Om een mij onduidelijke reden bedankt mijn tegenstander mij voor het maken van de valse start terwijl de gevoelstemperatuur ongeveer minus 35 graden Celsius is. Ik had niet de indruk dat hij het sarcastisch bedoelde. Iets met een blaadje waar hij op stond ofzo. Enfin. Nogmaals naar de start, klaar, PANG. We zijn weg. De wind waait hard in de rug. We open nagenoeg gelijk. Ik loopt een warrige eerste bocht. Mijn tegenstander gaat beter. Op de kruising krijgen we een enorme vlaag wind tegen waardoor de snelheid eruit gaat. Ik heb de laatste buitenbocht. Mijn tegenstander komt ongeveer 5 meter voor mij de bocht uit. Ik voel de wind weer in de rug en voel dat ik weer snelheid kan maken. Ik haal hem in. Alhoewel, we klokken beiden exact dezelfde tijd, 41.74.
Ik trek snel al mijn kleren weer aan en ga meteen de kleedkamer in. Warm worden. Na de dweil begint de 1.000m. Die duurt even en dan wordt er weer gedweild. Dat is eigenlijk niet nodig. Na de dweil neem ik me voor om nu echt laat op het ijs te staan. Ik zit in rit 70 en stap bij rit 62 het ijs op. Toch net iets te vroeg. Na wat inrijden en met lichte tegenzin sta ik aan de start in de allerlaatste rit van de avond. Dit keer ben ik gelukkig in één keer weg. Ik open in 27.99wat vrij treurig is, maar daarvan geef ik de wind lekker de schuld. Dan volgt een ronde 31.9. De volgende ronde is dramatisch met 34.3,maar ik zie aan de rondetijden van de anderen dat iedereen het zwaar heeft. De wind zit iedereen dwars. De omstandigheden zijn in ieder geval eerlijk in ons kwartet. Onderweg zie ik niets van mijn tegenstander, maar tegen het einde doemt wel mede HCA’er Rogier voor mij op. Rogier zat in rit 69 in hetzelfde kwartet als ik en vormt een mooi richtpunt. In de laatste bocht passeer ik hem en kom ik in 2.09.30over de finish. Gesloopt. Deze was echt zwaar. Maar tot mijn vreugde zie ik dat mijn tegenstander van de 500m 2.09.96klokt. Dat betekent dus dat ik het klassement gewonnen heb! Misschien heeft Daniëlle dan toch gelijk en is dit mijn weer…
Zullen we volgend jaar proberen om twee complete HCA teams aan de start te hebben zodat we de grote beker kunnen pakken? Dat zou mooi zijn! Wat betreft de wedstrijden denk ik dat ik op 5 januari 2019 weer van de partij ben op de HCA avond samen met Ben. Ik ga me meteen inschrijven. Voor die tijd gaan we genieten van de feestdagen. Ik wens jullie allemaal alvast een mooie kerst en een goed, gelukkig, gezond 2019 met veel PR’s!
De prijsuitreiking is in de glazen kleedkamer omdat de Jaap bezet is door dronken ijshockey fans. Op zich niet erg, maar ik mis het biertje wel. Onze voorzitter kan er ook niet echt om lachen. Maar de HCA rijders hebben het erg goed gedaan met beide teams, maar beide teams zijn helaas incompleet. Ik zit in HCA1 en wij worden laatste. En dat terwijl zowel Suzanne bij de dames senioren, Tom (ja, inderdaad, talent Tom) bij de B Junioren en ik bij de Heren Senioren hebben gewonnen. HCA2 wordt verdienstelijk tweede. STG Koggenland gaat er met de grote beker vandoor.
