Misschien dat Flevonice niet bepaald de gedroomde locatie was voor de finale van de KPN Grand Prix, Die hoort immers thuis in Zweden of Finland. Maar bloedstollend was het slot op de ijsbaan in de Flevopolder wel. Gary Hekman won de laatste race, maar Jouke Hoogeveen was de grote triomfator. Hij legde beslag op de eindzege in de Grand Prix.
Hossend stonden Hoogeveen en zijn ploeggenoten op het ijs van Flevonice. Het water liep langs de kanten de baan op, maar dat mocht de pret niet drukken. De in het Friese IJlst geboren Amsterdammer kwam al jubelend over de streep nadat hij in de eindsprint de derde plaats behaalde achter winnaar Hekman en Fabio Francolini.
“Ik moest hier per se derde worden om te winnen als Hekman de dagzege pakte. Het was een superspannende sprint met Simon Schouten, maar ik kon hem net achter me houden”, vertelde Hoogeveen.
De man met waarschijnlijk de langste adem uit het peloton pakte de leiding een week eerder in Zweden, met een fantastische overwinning op het Runnmeer bij Falun. Hekman eindigde daar als vijfde, en dat verschil was net even te groot voor de man die ook al de GP-wedstrijd op de Weissensee won. “Als ik hier op Flevonice zou winnen, mocht Hoogeveen niet hoger eindigen dan de vierde plaats”, becijferde Hekman. “Hij werd derde, net een plek te hoog dus.”
Bonus
Zo werd er driftig gerekend in de polder, waar uiteindelijk zelfs twee gelukkige mannen van het ijs stapten. “Het ging mij in eerste instantie niet om dat klassement”, bekende Hekman. “Ik wilde hier de dagzege binnenhalen en dat is me gelukt. Daar ben ik enorm blij mee. Het klassement was niet meer dan een bonus.”
Voor Hoogeveen lag de situatie precies andersom. De rijder van A-ware/Fonterra had de grootste belangen bij het klassement.
“Dat hebben we al twee jaar in de ploeg. Vorig seizoen won Crispijn Ariëns de Grand Prix, twee jaar geleden was ik zelf al eens de sterkste. Dat was een mooie traditie om voort te zetten”, vond Hoogeveen.
Kopgroep
Daarom vonden Hoogeveen en zijn ploeggenoten het wel prima dat er al vlot in de koers een kopgroep ontstond van zeven mannen. Hekman zat daar niet bij en Simon Schouten, de andere kandidaat voor de eindzege, evenmin. Onder de impulsen van met name Bob de Vries, Erik-Jan Kooiman en Mart Bruggink liep de voorsprong van de kopgroep flink op. Daar werd uiteindelijk Van Werven, de ploeg van Hekman enigszins nerveus van.
“We wilden ze aanvankelijk een beetje binnen bereik houden, maar die mannen reden wel flink door”, stelt Hekman. “Dus toen het opeens van dertig naar 45 seconden ging, was het duidelijk dat we serieus aan de bak moesten om ze terug te halen.”
Hekman zag hoe vooral Rick Smit en Jan Maarten Heideman zich inspanden om de vluchters tot de orde te roepen. Hekman: “Dat deden ze geweldig. Dat we de resterende drie De Vries, Kooiman en Bruggink nog terughaalden, was vooral hun verdienste. Ik heb daar met mijn overwinning maximaal van kunnen profiteren en dat maakt dit een geweldige teamprestatie.”
Ongekend
Hekman boekte zo alweer zijn zevende overwinning van het seizoen. “Met de zege van Geert Plender in Haarlem meegerekend de achtste voor de ploeg. Ja, dat is een ongekend aantal. We zijn dit seizoen met veel vertrouwen ingegaan, voelden dat we wedstrijden konden winnen. Dan is dit een geweldig resultaat.”
Diezelfde tevredenheid was er bij A-ware/Fonterra, dat zo lang droog stond en ineens het ene feestje na het andere mag vieren. Hoogeveen: “Het is hartstikke mooi dat we dit seizoen zo toch nog op een heel goede manier kunnen afsluiten. En voor mezelf is het belangrijk dat ik dit seizoen weer de beste natuurijsrijder van het peloton ben. Daar heb ik heel hard voor gewerkt.”
Klik hier voor het artikel op schaatsen.nl
