JULI 19, 2017 DOOR Jip van den Bos: ”Motivatie krijgen door een nieuw doel te vinden”, schreef ik in mijn vorige bericht. Dat nieuwe doel is er, of was er eigenlijk al voor mijn val. 4 Augustus rijd ik namelijk het EK wielrennen in Herning, Denemarken. Of ik hier wel of niet zou kunnen rijden, was na mijn val nog maar de vraag. En hoewel je na een blessure nooit zeker kunt zijn, ziet het er nu wel naar uit dat ik op de goede weg ben.
Hoe bereid je je voor op een belangrijke wedstrijd na zo’n val?
De eerste anderhalve week stond vooral in het teken van rusten en bijkomen van de operatie en medicatie. Vanaf toen kon ik langzaam aan beginnen en opbouwen met trainen op de tacx (hometrainer). In het begin koste een rustig ritje al onwijs veel energie, maar gelukkig ging dat redelijk snel beter. Al ging het mij, lekker ongeduldig, eigenlijk niet snel genoeg.
In het begin vond ik het heerlijk om op de tacx te zitten. Alles was beter dan helemaal niks doen. Maar na twee weken dagelijks op de tacx werd de achtertuin als enige trainingsomgeving ook wel een beetje saai. Als dat het enige was geweest had ik het prima nog wat langer volgehouden overigens. Mijn arm voelde echter ook steeds beter en ik ging hem steeds meer gebruiken. In overleg met mijn trainster en de de ploegarts besloot ik om eens te proberen om buiten te fietsen.
Omdat ik met een brace moest fietsen en mijn hand nog niet zo veel kracht had, was het wel de vraag of ik goed zou kunnen remmen. Omdat ik geen gevaar wilde zijn voor het openbare verkeer en mijzelf ging ik samen met mijn vader fietsen op een afgesloten parcours. Het was nog niet ideaal, maar wel heerlijk om eindelijk vooruit te komen tijdens het fietsen!
Afgelopen weekend heb ik voor het eerst wél op de openbare weg gefietst. Omdat ik het remmen wel nog zo veel mogelijk wilde beperken, zochten we een weg uit met zo weinig mogelijk uitritten. En welke weg is nou langer rechtdoor en zonder afslagen dan de afsluitdijk? Op naar de afsluitdijk dus. Na de afsluitdijk 1,5 keer op en neer te hebben gereden, 3 uur en zo’n 100km verder en twee keer te hebben geremd, was het tijd om de eerste training op de openbare weg te vieren. En hoe toepasselijker dan met haring?
Ik ben nog niet helemaal de oude maar ik heb er al het vertrouwen in dat het vanaf nu snel gaat. Wat ook wel moet, want het EK komt elke dag dichterbij.
