De familieavond van 25 februari was in mijn ervaring een groot succes. Thuis had ik mijn dochter en haar vriend gevraagd of ze mee wilden doen. Nou ja vooruit maar. Om het gebrek aan ervaring in ons team te compenseren kregen we Tineke bij ons team. De grote opkomst van al die H CA-leden en aanhang maakte de avond eigenlijk al geslaagd. Gaandeweg de avond kregen we toch iets van: we doen het voor de gezelligheid, maar wel lekker fanatiek. Dat betekende bij het achteruit schaatsen: omkijken, ben ik er al, vallen en pijnlijke knieën. Ook bij de 100 meter, op één been en tegen de richting in, was het gaan met die banaan. Met als hoogtepunt en moeilijkste onderdeel: 4 aan een stok. Mijn dochter laat thuis trots de wonden van deze strijd zien: blauwe schenen!
Leuk om te zien hoe een aantal toppers van onze club de 100 meter of op één been kunnen rijden. Of Luis Veen een bocht zien lopen tegen de richting in. Kon ik maar zo’n bocht lopen de gewone kant op. Ook bij de andere teams was het heel gezellig.
Vanwaar de titel “Wij waren erbij”? De deze avond aanwezigen hebben de eerste wedstrijd gezien van de onbetwiste ster van de avond: de 3-jarige dochter van Julie Veen. Deze schaatst op haar dubbele ijzertjes rond met flair. Schaatsen moeilijk? Hoezo? Daar gaan wij nog meer van horen en zien.
Voor alle HCA-ers die er niet bij waren (waarschijnlijk te laat met inschrijven): Zorg dat je er bij bent! Volgend jaar! Geweldige avond!
Organisatoren bedankt!
