We hebben de Bosloop onder alle weersomstandigheden meegemaakt: keiharde wind, striemende regen, nazomerse nevel. Maar deze windstille, hete duurloop was wel heel bijzonder: zo warm hadden we ’t nog nooit gehad.
De opkomst was behoorlijk en we vertrokken na Udo’s startschot keurig op tijd. Ik lag vrijwel meteen aan de staart van de groep, maar dat ben ik gewend. Dat geeft me de gelegenheid om eens goed om me heen te kijken. Opvallend was met dit prachtige weer het contrast tussen de sporters en de ‘genieters’, zoals ik ze maar zal noemen. De verliefde stelletjes, luierend op een bankje, de vissers die er hun gemak van nemen, de liggende jongen, relaxed met een opengeklapte laptop op zijn buik.
Genoten wij dan niet? Jawel hoor, maar ànders. Ik geniet als ik aan de overkant de snelsten al weer terug zie rennen, wetend dat die een goeie tijd zullen lopen. Ik geniet als ik eindelijk dat witte bruggetje zie, wetend dat het dan niet ver meer is. Ik geniet van het bekertje water bij de finish. En ik bewonder de snelle lopers, jong en oud.
Zo is er weer een zomerseizoen vrijwel afgesloten. Kunnen we ons voorstellen dat over een dikke maand de ijsbaan weer open gaat? Ik nauwelijks. Maar er kan in korte tijd veel veranderen. Dus laten we nog maar even genieten van dit mooie weer.
