Afgelopen zaterdag 26 februari ging ik met grote tegenzin naar de Jaap Edenbaan. Ik had me laten overhalen me in te schrijven voor de HCA-familieavond. De vorige keer dat deze speciale avond gehouden werd, was ik ook van de partij. Ik had me toen kostelijk geamuseerd met achteruit rijden, schaatsen op één been, tegen de richting in rijden en slalommen om pylonen. Maar deze keer viel de avond aan het eind van de krokusvakantie en ik wist dat er veel van onze leden op vakantie waren. Toch had ik me maar opgegeven, want je kunt al die HCA-vrijwilligers in de jurytoren en langs en op de baan die hun vrije avond opofferen, toch niet laten zitten. Maar dat er maar anderhalve man en een paardenkop zou komen … daarvan was ik overtuigd. Voor ik van huis ging, had ik nog even naar de buienradar gekeken. Nou, dat beloofde ook al niet veel goeds. Er was net een groot buiengebied overgetrokken en nu was het weliswaar zo goed als droog, maar er was heel wat regen op komst in een rondgaande beweging. Amsterdam zou waarschijnlijk niet gespaard worden.
Op de Radioweg kon ik met moeite parkeren en toen ik op de ijsbaan kwam, wist ik niet wat ik zag: heel veel HCA’ers en aanverwanten! Van piepjong tot krasse knarren, tot wie ik mezelf dan ook maar reken.
In de kleedkamer was het gezellig druk met oude bekenden en nieuwe gezichten die voor mij nog een naam moeten krijgen. Daar hingen ook de startlijsten. Er waren maar liefst een kleine honderd deelnemers. We waren ingedeeld in teams van vier rijders van wie sommigen elkaar deze avond voor het eerst zagen, zoals in mijn geval. Het was leuk om op die manier nieuwe mensen te leren kennen.
We gingen in paren van start met de 100 meter. Peter Tijsen moest rijden tegen zijn schoonzoon Laurens van Westing. Die had hem vertelt dat-ie wel eens op het ijs had gestaan, maar dat zijn schaatsen niet veel voorstelde. Dat dit niet helemaal klopte, bleek toen Peter in het rechtstreekse duel het onderspit moest delven, terwijl hij toch ‘heel aardig’ kan rijden. Peter, een nieuw lid voor HCA?
Overigens deed het team Tijsen (Peter, en Rianna Tijsen, Laurens van Westing en Carel Donck) in zijn geheel het zo slecht nog niet. Nadat iedereen de 100 meter had gereden en van elk team 1 lid had achteruit gereden, had geschaatst op één been, tegen de richting in had gereden (met andersom pootje-over) of had geslalomd om pylonen, trok de jury zich voor beraad terug. De overige HCA’ers trokken naar de warmte in de Skeave Skaes voor een chocomel of iets sterkers. We waren allemaal toch een beetje koud geworden, al was het buienfront met een grote bocht om de Jaap Edenbaan heen getrokken.
Na onnavolgbare en diepgeheime berekeningen kwam er warempel een einduitslag: 1. Team Tijsen, 2. Team de Kruif (Hans, Joep, Joris en Pim de Kruif), 3. Team van der Spek (Jaap en Jasper van der Spek, Carla de Winter en Lisa van den Bos) Zij mochten prijzen ophalen.
Team De Haan (Sietske de Haan, Tirza Sandu, Aroha Mackay en Jaco de Kraker) kregen de troetelprijs. Al eerder op de avond hadden alle kinderen van 11 jaar en jonger een mooie schaatshoed mogen ophalen.
Jaap van der Spek viel nogmaals in de prijzen. Hij en Jip van den Bos waren het verst gekomen met het rijden op één been (of één schaats). Wat een onvermoede kwaliteiten kan een mens toch hebben!
Deze zeer geslaagde HCA-avond, mede dankzij alle vrijwilligers, leverde veel nieuwe contacten op en oude contacten werden weer aangehaald. Goed voor het clubgevoel, denk ik zo.
De foto’s die Ans Gerritsen heeft gemaakt, staan in een album bij de fotoalbums. Er zijn vast nog mee foto’s en video’s genomen. Stuur ze naar ons, dan plaatsen we die ook op de website.
