Nu, nu,.. nuuuu!!! Dit is het moment, dit is de slag, nu moet je gaan! Laag zitten in de hoeken en volle bak rijden! Eén weifeling, 2 seconden aarzelen, en je bent te laat! Even voor de wedstrijd hadden Rutger en ik afgesproken vlak achter het Foekens pak te blijven rijden. De gedoodverfde favoriet. Als hij in een ontsnapping meegaat is dat de slag.
Rondebord op 27, er rijden 2 man vooruit. Een paar meter voor me zie ik een zwart Andantino-pak versnellen. Een jonge selectierijder die een turboversnelling in de benen heeft waagt de sprong naar de koplopers. Nu alert blijven. Foekens reageert. Dit is het moment: GAAN!
Ik kom net niet lekker uit met mijn slag. Rutger vliegt als een komeet langs mij en blijft als een stuk kauwgom achter Foekens plakken. Shit! Dit gaat mij niet gebeuren, deze slag ga ik niet missen. 10, 15 meter hebben ze al te pakken. Ik weet mij tussen twee man door te manoeuvreren. Daar komt de bocht, nu moet ik versnellen. Er rijdt een ploeggenoot voor me. Uit de weg! Ik geef hem een kleine duw opzij, ik MOET erlangs, nu of nooit! In mijn hoofd hoor ik de stem van Hans Pieterse, die ons bij de zomertraining heeft ingepeperd: binnen 2 ronden moet je bij de kopgroep zitten, anders ben je te laat! De volgende bocht rijd ik goed door, een laatste aanzet en ik zit erbij. Nu langzaam op adem komen. Ik kijk opzij, we hebben 100 meter voorsprong.
We rijden steeds 200 meter kop over kop in een mooi tempo. Langzaam winnen we terrein. Ik voel dat ik op kop niet veel kan bijdragen. de laatste sprong naar de staart van het peloton wordt een kwestie van overleven. Als we het peloton in de rug kijken, zie ik dat ze rechtop staan. Voor Rutger een teken om nog eens aan te zetten op kop. Dit breekt mij bijna op. Ik laat een klein gaatje vallen en zie mijn medevluchters de aansluiting met het peloton maken. Ik heb nog 20 meter te overbruggen. En weer gaat het peloton staan, dit is mijn redding, ik rijd langs de C1-rijders in de staart van het peloton en voeg mij weer rustig in de trein. In krap 12 rondes hebben wij het klusje geklaard.
Met 6 man gaan we straks strijden voor de winst. Ik maak mij geen al te grote illusies, de pijp is leeg, mijn medevluchters mogen de knikkers verdelen. Ik stel aan Rutger voor om hem nog 1 keer te lanceren, misschien kan ik met een laatste krachtinspanning hem nog van waarde zijn. Maar in de chaos van de pelotonsprint lukt dit plannetje niet. Als de stofwolken van de sprint zijn opgetrokken zie ik dat 4 man gaan strijden voor de winst. Rutger zit er nog mooi bij. Tussen ons in zit nog 1 rijder. Die kan ik terugpakken. In mijn rug hoor ik aanmoedigingen van de C1-rijders. Langzaam kruip ik dichterbij en in de laatste ronde heb ik hem ingepakt. Als 5e kom ik over de finish. Helemaal leeg. In mijn mond proef ik een cocktail van bloed en oceaanwater. Maar ik heb mijn doel bereikt!
Iedereen heeft zijn eigen beleving van de wedstrijd. In de Skeeve Skaes wordt de wedstrijd na afloop nog vaak overgereden, ieder vertelt zijn eigen verhaal. Rutger wordt uiteindelijk knap 4e en handhaaft zich aan kop van het tussenklassement. Jaap-Willem heeft het een paar keer geprobeerd, maar de term Chasse Patate begint steeds meer aan hem te kleven. Suus heeft goed afstopwerk verricht vooraan het peloton, nog 1 trainingsblok komende week en zij doet straks ook weer voorin mee!
In de C3 rijdt het halve peloton (mag je een groep van 10 man zo noemen?) in het zwartgeel van Skate4Air. Allard Meine Jansen heeft zijn vuurdoop, Michiel Balemans oogt een stuk frisser dan 2 weken geleden en Johannes en Tijo horen hun naam vaak door de speaker schallen als ze weer aan kop van het peloton sleuren. Helaas zijn de podiumplaatsen voor de 3 niet-Skate4Air rijders.
Bij de dames 2 is Karine veelvuldig voorin het peloton te vinden en rijdt wederom een mooie uitslag!
Al met al een mooie avond, maar we blijven vooruit kijken: over 3 weken nieuwe kansen!
