Afgelopen winter vroeg Carel of ik zijn nieuwe boek Melanie wilde lezen en er een stukje over kon schrijven. Er kwam een fysiotherapeute in voor en aangezien ik er eentje ben was ook daardoor snel ja gezegd.
Vooral het boek Nachtmoeder is van zijn werken goed in mijn geheugen blijven hangen door de aparte voorstelling over het hiernamaals die Carel hierin creëert. Sinds het lezen ervan zeg ik nooit meer dat mijn pantoffeltjes hierboven al klaar staan als ik denk iets goeds te hebben gedaan….
En met Melanie komt Carel weer met een erg goed te lezen boek.
Nu is het een roman/psychologische thriller die zich afspeelt in Amsterdam en Amstelveen ten tijde van de bouw van het nieuwe filmmuseum Eye met Saskia Martens, de fysiotherapeute, als hoofdpersoon die hardloopt in het Amsterdamse Bos. Dit laatste is een leuke bijkomstigheid voor de schaatsers die aan zomertraining doen (kijk maar naar de foto op de cover van het boek).
Melanie is de jongere, onbereikbare, mooie zus die op een gruwelijke manier vermoord is in het Amsterdamse Bos, dicht bij “onze” heuvel. Haar zoontje Tim was getuige hiervan.
Het boek wordt verteld vanuit Saskia, collega en enige vriendin Ellen en de moordenaar.
Op het eerste oog was Melanie alles wat Saskia niet is: een zondagskind, lievelingetje van haar moeder,een durfal, talentvol,mannenverslindster, een opvallende verschijning met mooie kleding en wist dat laatste ook goed te gebruiken.
Maar eigenlijk weet Saskia helemaal niets meer van het leven van haar zus. Tien jaar geleden waren ze nog heel hecht. Daarna zagen ze elkaar nauwelijks meer.
We deden een keer een spelletje. Pieter zei dat je door bepaalde vragen te stellen, een wildvreemde persoon heel goed kon leren kennen.
Toen vroeg Pieter:”Waar ben je het meeste bang voor?” Zij bevroor opeens, alsof alles om haar heen wegviel, alle bewegingen, alle geluiden. Ik zag hoe haar gezicht verstrakte, alsof ze elk moment kon gaan huilen. Toen sloeg ze haar armen om Pieters hals, hij zat naast haar, en fluisterde hem iets in zijn oor. Nooit geweten wat dat was. Maar Pieter knikte. Hij streelde met zijn linkerhand haar rug, gaf haar een kus op de wang.
Saskia’s ontmoeting met de buiten dienst gestelde profiler Martin Jonker, een van de vele exen van Melanie, is de start naar de jacht op de dader en het duidelijk worden van het geheim.
Martin is meer dan erg betrokken in het zoeken naar de dader, naar later blijkt doordat hij (waarschijnlijk) de vader is van zoontje Tim, en hij ontdekt dat Melanie erg actief was op obscure dating sites.
De zoektocht begint symbolisch voor Saskia door haar haren te blonderen en te laten knippen naar het evenbeeld van Melanie, waarna ze zelf achter de computer kruipt met de hulp van Martin..
Overigens is het duidelijk te merken aan de beschrijving van de door Martin geboden hulp dat Carel profijt heeft gehad van een tv-research over daderprofilering.
Waarom zo’n geheim leven, waarom het zoeken naar die spanning bij zo’n interessant leven met vele feestjes en ontmoetingen met talentvolle mensen..?
Op een geloofwaardige manier kruipt Carel in de huid van Saskia en laat haar (gedetailleerd en realistisch beschreven) per bladzijde steeds een beetje meer een tweede Melanie worden om zo op zoek te kunnen gaan naar de antwoorden die kunnen leiden naar de moordenaar.
Dan blijkt ook dat de twee zussen niet echt zoveel verschillen.
Trauma’s uit het verleden hebben veel uiteenlopende gevolgen gehad op de hoofdpersonen.
Een geheime traumatische gebeurtenis uit het verleden had niet alleen de verwijdering teweeggebracht tussen de zussen, het heeft Saskia tot een daadkrachtige vrouw gemaakt.. een bijzondere manier van zusterliefde….
De laatste bladzijden waarin dit beschreven wordt lezen als een trein..
