Kees Hooft en Tonny van Vliet zijn gisteren bij het 6-banentoernooi Masters in Den Haag 1e en 2e geworden. Haijo van der Werff schreef er een mooi verslag over op de facebookpagina van Marathonschaatsenamsterdam.
Voor de uitslag en het tussenklassement klik hier.
Verslag 6-banen Masters in Den Haag 23 januari 2016 Haijo van der Werff
LOL
Vanmorgen liet ik mijn honden uit in het Landsmeerderveld. Ik op de fiets over het fietspad en zij holden in de miezerregen dwars door het riet en grasland door diepe plassen en hadden en enorme lol met zijn tweeën. Ik dacht aan de wedstrijd van gister. En zag daarbij Arjan Bakker en Arnold Gaassenbeek, met dit verschil dat zij wat minder lol hadden.
Ad Mol
Hoofdscheidsrechter Ad Mol had me voor de wedstrijd gevraagd of ik letterlijk en figuurlijk even met hem mee wilde lopen om zodoende een indruk te krijgen wat een scheidrechter zoal doet.
Hij liet me zien dat je overal oren en ogen moet hebben om vooral de wedstrijd goed in de gaten te houden om de juiste beslissingen te nemen of om achteraf het juiste oordeel te hebben.
Je bent daarbij afhankelijk van de vele andere jury leden in de jury toren en naast de baan. Ik moet zeggen, het is een geoliede machine.
Mijn complimenten.
De regels moeten gehandhaafd worden en de uitslag moet ook kloppen met achterblijvers en met rijders die wegrijden. Wanneer geef je de bel en voor wie.
Respect
Maar enig respect voor- en kennis van de regels wordt uiteindelijk ook van de rijders verwacht. Aan die kennis ontbreekt het af en toe en waar emotie de overhand gaat krijgen is de ratio ver te zoeken.
Zo is het blijkbaar niet bekend dat bij een valpartij in de loze ronde de gevallene alle tijd heeft en zich in de eerste ronde door het peloton weer mag laten opnemen. Wel moet ik toegeven dat de regels niet altijd even duidelijk zijn of even logisch of soms verschillen met de lokale regels of de landelijke regels .
Opheldering bij de scheidsechter is altijd mogelijk, maar volgens mij is het toch wel algemeen bekend dat wat er ook gebeurd je de handen thuis moet houden.
De scheidsrechter is ook afhankelijk van hoor en wederhoor. Ik vind het wel triest dat een enkele rijder zelfs dat niet meer kan opbrengen.
De wedstrijd
Tot zover het gedoe, verder was het een fantastische wedstrijd met een terechte winnaar. Sommige valpartijen van enkele eenlingen (Arjen van Ketel, Peter Groot, Romke de Haan en Arnold Gaassenbeek, heb ik iemand gemist??).Het was bewonderenswaardig dat Romke de Haan, die aan het einde van de wedstrijd viel op het rechte einde bij de jury toren, toch weer wist aan te sluiten en 12 de werd. Er waren een aantal vluchtpogingen maar,………of de vluchters waren niet sterk genoeg of de vluchters hadden geen zin om elkaar naar de finish te rijden.
Kees Hooft daar in tegen, reed alleen onverschrokken weg en Tonnie van Vliet had wel zin om zich bij hem aan te sluiten en moest daarvoor een behoorlijk gat dicht rijden. Net op tijd (ronde 8) konden ze de staart van het peloton bereiken zodat vrij snel daarna de bel op 6 ging voor de drie andere koplopers die de achtervolging hadden ingezet maar het niet gered hadden
Het ging daarbij om: Richard Kramer, die ook altijd in is voor wat actie, Laurens Akerboom, een wat meer berekende rijder en de altijd rustige Anthonie Luijendijk. Laurens bleek de snelste van het drietal en van het peloton was Robert Gaassenbeek de eerste die over de meet kwam.
Tonny en Kees namen de tijd voor hun laatste 5 rondjes en uiteindelijk bleek Kees, die de sprint na de laatste bocht inzette, toch de rapste van de twee.
