Verslag HCA-bosloop

De weg naar de Bosbaan lag vol met afgewaaide takken. Tegen de wind in landende vliegtuigen kwamen met gierende motoren laag over. Er waren zelfs schuimkoppen op het water van de Bosbaan. Maar toch werd er gestart voor de jaarlijkse HCA Bosloop. Ik herinner me dat het één keer eerder zo hard waaide. Dat was in september 1998, en de loop is toen in oktober nog eens over gedaan, waarschijnlijk omdat er in september te weinig deelnemers waren, en omdat de tijden tegenvielen. Want dat is volgens mij een ijzeren wet: wat je met wind tegen aan tijd verliest, dat haal je met wind mee niet in.

  Zelf let ik al lang niet meer op tijd, ik probeer vooral een beetje te genieten. Achter een groepje lopen, en zo uit de wind blijven, dat zat er niet in, want ik lag al gauw een heel eind achter. Maar juist die wind en de elementen maakten veel goed. Je kon tegen de wind leunen als tegen een muur. Je rook de geur van het zoete water van de Bosbaan. En op 2/3 van de heenweg kwam je opeens in de luwte van de bomen. En dan, op het stuk terug naar de finish, werd je af en toe door de windvlagen bijna opgetild en vooruit geblazen. Dan hoefde je alleen nog maar je benen te laten bewegen en die het werk te laten doen. Zo ongeveer als ze in Thialf ooit met elastieken hebben geprobeerd de rijders meer snelheid te geven. Het was een bijzondere en indrukwekkende ervaring. En, ondanks of dankzij dit alles, werd er door sommigen nog behoorlijk hard gelopen.

Uitslag Jeugdgroep Jeltje & Erik

Uitslag overig lopers 5, 10 en 15 km